One beautiful spring day a red rose blossomed in a forest. As the rose looked around, a pine tree nearby said, “What a beautiful flower! I wish I was that lovely.” Another tree said, “Dear pine, do not be sad. We cannot have everything.”
The rose turned and remarked, “It seems that I am the most beautiful flower in this forest.”
A sunflower raised its yellow head and asked, “Why do you say that? In this forest there are many beautiful flowers. You are just one of them.”
The red rose replied, “I see everyone looking at me and admiring me.” Then the rose looked at a cactus and said, “Look at that ugly plant full of thorns!”
The pine tree said, “Red rose, what kind of talk is this? Who can say what beauty is? You have thorns too.”
The proud red rose looked angrily at the pine and said, “I thought you had good taste! You do not know what beauty is at all. You cannot compare my thorns to that of the cactus.”
“What a proud flower,” thought the trees.
The rose tried to move its roots away from the cactus, but it could not move. As the days passed, the red rose would look at the cactus and say insulting things, like ‘this plant is useless. How sorry I am to be his neighbor.’
The cactus never got upset and even tried to advise the rose, saying, “God did not create any form of life without a purpose.”
Spring passed, and the weather became very warm. Life became difficult in the forest, as there was no rain. The red rose began to wilt.
One day the rose saw sparrows stick their beaks into the cactus and then fly away, refreshed. This was puzzling, and the red rose asked the pine tree what the birds were doing. The pine tree explained that the birds were getting water from the cactus.
“Does it not hurt when they make holes?” asked the rose.
“Yes, but the cactus does not like to see the birds suffer,” replied the pine.
The rose opened its eyes in wonder and exclaimed, “The cactus has water?”
“Yes, you can also drink from it. The sparrow can bring water to you if you ask the cactus for help.”
The red rose felt too ashamed to ask for water from the cactus, but finally it did ask for help. The cactus kindly agreed. The birds filled their beaks with water and watered the rose’s roots.
Thus the rose learned a lesson and never judged anyone by their appearance again.
วันหนึ่งในฤดูใบไม้ผลิที่สวยงาม มีดอกกุหลาบสีแดงเบ่งบานในป่า เมื่อต้นกุหลาบมองไปรอบ ๆ ต้นสนใกล้ ๆ ก็พูดว่า “ช่างเป็นดอกไม้ที่สวยงามจริงๆ! ฉันหวังว่าฉันจะน่ารักแบบนี้บ้าง” ต้นไม้อีกต้นหนึ่งกล่าวว่า“ ต้นสนที่รักอย่าเศร้าไปเลย เรามีทุกอย่างไม่ได้”
กุหลาบหันมาและพูดว่า “ดูเหมือนว่าฉันเป็นดอกไม้ที่สวยที่สุดในป่าแห่งนี้”
ดอกทานตะวันชูหัวสีเหลืองขึ้นมาแล้วพูดว่า “ทำไมคุณพูดอย่างนั้นล่ะ? ในป่านี้มีดอกไม้ที่สวยงามมากมาย คุณแค่เป็นเพียงหนึ่งในนั้นเท่านั้นแหล่ะ”
กุหลาบแดงตอบว่า “ฉันเห็นทุกคนมองมาที่ฉันและชื่นชมฉัน” จากนั้นดอกกุหลาบก็หันไปมองต้นกระบองเพชรแล้วพูดว่า “ดูต้นพืชน่าเกลียดที่เต็มไปด้วยหนามซิ!”
ต้นสนกล่าวว่า “กุหลาบแดง ทำไมเธอพูดจาแบบนั้นล่ะ ใครเป็นคนบอกว่าสวยงามคืออะไร? เธอก็มีหนามด้วยเหมือนกันนะ”
กุหลาบแดงที่เย่อหยิ่งมองต้นสนด้วยความโกรธและพูดว่า “ฉันคิดว่าคุณมีรสนิยมดี! แต่คุณไม่รู้ว่าความงามคืออะไร คุณไม่สามารถเปรียบเทียบหนามของฉันกับต้นกระบองเพชรได้”
“ช่างเป็นดอกไม้ที่น่าเย่อหยิ่งจริงๆ” เหล่าต้นไม้คิด
กุหลาบพยายามย้ายรากออกจากต้นกระบองเพชร แต่ไม่สามารถขยับได้ เมื่อวันเวลาผ่านไป ดอกกุหลาบสีแดงมองไปที่ต้นกระบองเพชรและพูดสิ่งที่ดูถูกว่า ‘พืชชนิดนี้ไร้ประโยชน์ ฉันเสียใจที่ต้องมาเป็นเพื่อนบ้านของเขา ‘
ต้นกระบองเพชรไม่เคยอารมณ์เสียและพยายามแนะนำกุหลาบ โดยกล่าวว่า “พระเจ้าไม่ได้ทรงสร้างรูปแบบชีวิตใด ๆ โดยปราศจากจุดประสงค์หรอก”
เมื่อฤดูใบไม้ผลิผ่านไป อากาศเริ่มอบอุ่นมากขึ้น ชีวิตในป่าเริ่มกลายเป็นเรื่องยากเนื่องจากไม่มีฝนเลย กุหลาบแดงเริ่มเหี่ยวและร่วงโรย
อยู่มาวันหนึ่ง ดอกกุหลาบเห็นนกกระจอกติดจะงอยปากพวกมันไปที่ต้นกระบองเพชรแล้วบินไปอย่างสดชื่น สร้างความงงให้กับกุหลาบแดง ดังนั้นกุหลาบแดงจึงถามต้นสนว่า นกเหล่านั้นกำลังทำอะไร? ต้นสนอธิบายว่า นกกำลังรับน้ำจากต้นกระบองเพชรอย่างไงล่ะ
“มันไม่เจ็บหรอ เมื่อพวกเขาจิกและทำให้ต้นกระบอกงเพชรเป็นรอย?” กุหลาบถามต่อ
“เจ็บสิ แต่ต้นกระบองเพชรไม่อยากปล่อยให้พวกนกต้องหิวน้ำและอดอยากได้” ต้นสนตอบ
กุหลาบเปิดตากว้างด้วยความสงสัยและอุทานว่า “ต้นกระบองเพชรมีน้ำใช่ไหม?”
“ใช่สิ คุณดื่มจากมันได้เช่นกันนะ นกกระจอกสามารถนำน้ำมาให้คุณได้ เพียงแค่คุณขอความช่วยเหลือจากต้นกระบองเพชร”
กุหลาบแดงรู้สึกละอายใจเกินกว่าที่จะขอน้ำจากต้นกระบองเพชร แต่ในที่สุดมันก็ขอความช่วยเหลือ ต้นกระบองเพชรผู้ใจดีตกลงให้น้ำกับกุหลาบ นกเติมปากของพวกมันด้วยน้ำและรดไปที่รากของกุหลาบ
ด้วยเหตุนี้ กุหลาบจึงได้บทเรียนและไม่เคยตัดสินใครจากรูปร่างหน้าตาของพวกเขาอีกเลย
คำศัพท์น่าสนใจ
Blossomed (V.) = ผลิ
Pine tree (N.) = ต้นสน
Forest (N.) = ป่า
Sunflower (N.) = ดอกทานตะวัน
Admiring (Adj.) = ที่ชมเชย
Cactus (N.) = กระบองเพชร
Thorns (N.) = หนาม
Insulting (Adj.) = ที่ดูถูก
Useless (Adj.) = ไร้ประโยชน์
Purpose (N.) = วัตถุประสงค์
Sparrows (N.) = นกกระจอก